Kinderpagina

Heb je het boek 'Tussen koppensnellers en krokodillen' al gelezen? En genoten van de spannende verhalen in dat land ver weg? Wist je dat ik als kind zélf ook in Maleisië heb gewoond? Om heel eerlijk te zijn lijkt Lotte wel een klein beetje op mij. Veel van haar avonturen zijn dan ook geïnspireerd door echte jeugdherinneringen. Omdat ik van schrijven houd, vond ik het leuk om ze op te gaan schrijven. 


Maak jij ook wel eens zulke spannende dingen mee als Lotte? Of woon je zelf in Maleisië? Misschien kun je ook eens op gaan schrijven wat je allemaal meemaakt. Waar je ook woont, in Nederland, de woestijn of in de jungle, overal is avontuur te vinden. Als je maar goed zoekt!


Wil je wat delen, of heb je vragen voor mij, dan kun je hieronder een berichtje achterlaten. Of je kunt via de knop in de balk rechts mijn email adres vinden. Ik zou het heel erg leuk vinden om te horen wat je van het boek vond. Smaakt het je naar meer? Op dit moment ben ik al bezig met het schrijven aan deel twee, waarin Lotte naar Oman verhuisd. In plaats van tussen oerwoud en krokodillen komt ze nu in een land vol woestijn en kamelen. Helaas moet je nog even geduld hebben. Omdat ik ook een mama ben van drie kleine kindjes gaat het schrijven niet altijd even snel. Ik zal jullie op de hoogte houden van de voortgang. 
In de tussentijd, kijk eens hieronder. Ik heb voor jullie een aantal oude foto's opgezocht. Dan kun je zien hoe het eruitzag, vroeger in Sarawak. Als je goed kijkt herken je misschien wel dingen uit het boek?



Het huis in het kamp 


Karien in het speelhuisje in de tuin 


De regentijd maakt van de tuin een grote vijver: bootjevaren!



En vliegende vissen vangen


Mijn moeder met Mimi, de ama, en haar gezin. 


Ja, Sinterklaas komt ook helemaal naar Sarawak!


Karien als gestreepte Piet


Estafetterace op Piasau school


De grote waterval


Lekker eten bij het speelhuisje


Op de aangespoelde boom aan het strand


Applaus! De toneelvoorstelling Doornroosje

6 opmerkingen:

  1. Wauw wat leuk. Zo gaat het nog meer leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk, die foto's - ik raak wel nieuwsgierig zo!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik was het al veel langer van plan, maar het kwam er eerder niet van. Ik heb het de oudste (in september 9 geworden) gegeven voor Sinterklaas. Omdat ik erg laat was heb ik het via bol besteld.

    Ik stelde voor dat ik het voor zou lezen - dat vind ik nog steeds een knus moment zo voor ze naar bed gaat - zeker als ze op schoot kruipt. Ik vertelde dat het grootste deel gebaseerd is op jouw jeugdherinneringen; dat sprak haar meteen aan - 'O, net als bij Laura Ingalls Wilder!'.

    We zijn vanavond in je boek begonnen enomdat we niet zo goed konden stoppen hebben we het tweede hoofdstuk ook maar gelezen. Zowel 'Bonkje' als ik hebben erg gelachen. Al is het voor mij misschien het allerleukst omdat ik ook weet hoe je over je eigen kinderen - en eigen moederschap - schrijft. Ik verheug me nu al op morgenavond - het is alleen te hopen dat dochterlief het morgenochtend niet snel zelf uitleest ;-).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een leuk (en herkenbaar) boek! Mijn dochter van 8 gaat hier volgende week haar boekenspreekbeurt over doen. Ze mag ook een stukje voorlezen, welke dat wordt is heel lastig!
    Zelf heb ik als kind ook in Sarawak gewoond (van 1972 - 1981) Volgens mijn vader waren we buurmeisjes. Daarna naar Oman ben dus heel benieuwd naar je verhalen hierover. Hinte gaat de foto van de ingestorte brug laten zien en waar opa en oma in het water liggen...
    Saskia van Donkelaar-Goorhuis

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O, wat leuk! Wij kwamen pas aan in 1981, dus ik weet niet of we elkaar gezien hebben? Ben ook wel benieuwd naar die foto, zelf hebben we er geen. Wij stonden op een andere brug... Helaas staan de Oman verhalen een beetje op een laag pitje op het moment... ben zo druk met een ander project. Maar ooit ga ik het schrijven, beloofd!

      Verwijderen